Meinerseiland

Architectonische ensembles in het landschap

De woningen op Meinerseiland staan echt ín het landschap. Niet omringd door traditionele kavels, maar met de natuur tot aan de gevel. Dat wordt gerealiseerd door de woningen en bijgebouwen als architectonische eenheid te ontwerpen en ook private buitenruimtes (terrassen, veranda's of patio's) als een 'buitenkamer' onderdeel uit te laten maken van de architectuur. Daarnaast ligt er rondom dit architectonisch ensemble een zone die gemaaid kan worden. De functie van deze zone is natuur en niet tuin. Hier dus geen getuinier, bouwsels of vaste objecten, maar een landschap die de bewoners licht en ruimte geeft om te bewegen, zonder dat het landschap versnipperd.

Tussen de kavels in liggen weelderig, natuurlijk begroeide zones met bomen en ondergroei die het eiland zijn bosachtige aanzicht geven en de woningen en kavels op natuurlijke wijze van elkaar scheiden. Deze natuurlijk begroeide boszones vormen onderdeel van het landschappelijk kader. Het eiland is dooraderd met vrij betreedbare open oevers, primaire- en secundaire wegen en paden die deze wegen en de oevers met elkaar verbinden. Dat betekent volop toegankelijkheid en een stevige groene landschappelijke structuur.

Uitleg architectonisch ensemble in het landschap

Impressie vrijstaande woningen
aan de rand van het eiland

Klik op de afbeelding om deze groter te bekijken

Beeldkwaliteit Architectuur

De woningen op Meinerseiland staan in de helling waardoor ze zich enerzijds in moeten graven of anderzijds juist boven de helling steken. Hierdoor maken de woningen zich automatisch 'los van het landschap'. Daarnaast reikt het glooiende landschap oplossingen aan voor bijvoorbeeld parkeren of buitenruimten. De woningen hebben een ongedwongen sfeer van lodges zoals we die kennen van Scandinavische en noord Amerikaanse merengebieden. De hoogte van de woningen komt onder de kruinhoogte van de bomen en is +/- 7m hoog.

Belangrijk voor de bebouwing op Meinerseiland is de ondergeschiktheid aan het natuurlijke karakter. Dat betekent aardse, natuurlijke kleuren en materialen. Hout is het hoofdmateriaal. De woningen op zich zijn uniek van vorm, maar door gezamenlijk keuze van hoofdmateriaal (hout) worden de verschillende woningen als één geheel ervaren. Een diverse verzameling van gelijksoortige gebouwen.

Familie van gebouwen, private buitenruimtes geïntegreerd

Natuur tot aan de gevel, veel glas, toch veel licht binnen

Geïntegreerde buitenruimte, gebouw lijkt te zweven in reliëf

Meerdere volumes + patio vormen architectonisch geheel

Natuurlijk bosgebied op hogere gronden

De hogere delen van het eiland worden bebost, de kavels en wegen zijn daar als het ware 'uitgesneden'. Soms zijn deze beboste delen ruim (tientallen meters breed) soms smaller (10 m) en op zijn smalst enkele meters breed. Dit casco van bos oogt natuurlijk en niet- aangeharkt. Doordat het bestaat uit bomen, struweel en ondergroei die typisch zijn voor een hardhout ooibos heeft het ook bij een breedte van enkele meters genoeg massa om de beoogde bossfeer te realiseren. Bij aanleg zal een combinatie gemaakt worden tussen hardhout en zachtere, nattere soorten, die snel groeien
waardoor al snel het beeld van een bos ontstaat.

De nu nog grotendeels onbereikbare Rijnoevers worden toegankelijk. Door het creëren van extra water ontstaan nieuwe oevers en dus ook nieuwe routes. De oevers zijn van iedereen. Dat betekent dat géén extra woonboten, drijvende woningen en tuinen mogelijk zijn, die zicht en toegankelijkheid van de oevers zouden beperken. Soms zijn de oevers moerasachtig, soms bebost met een pad er doorheen, soms zijn de oevers brede grasoevers en soms zijn het zandige strandjes aan het water.

Referentiebeeld hardhout ooibos (bomen, ondergroei en heesters)

Impressie woning omzoomd door boszone.

Wegen, paden, vlonders, licht

Op Meinerseiland zijn paden en wegen vormgegeven zoals dat in natuurgebieden gebruikelijk is: eenvoudig. Zo voegen wegen en paden zich heel natuurlijk in het glooiende landschap. De hoofdroute is smal en heeft het karakter van een openbaar fietspad waar af en toe een auto overheen rijdt. Eenvoudige paden langs de oevers of door het bos zijn half- of onverhard, paden van gemaaid gras of zelfs olifantenpaadjes. Op steile hellingen van oevers naar boven kunnen eenvoudige trappen in het landschap ingepast worden. Sober vormgegeven steigers die het water insteken, vormen mooie publieke plekken om te zitten, vissen, vanaf te duiken of de boot aan te leggen. Met straatverlichting wordt terughoudend omgegaan.